Woestijnrally tegen wodkaliefde - Drinkdrama "De goede dagen en de betere dagen"

Eerst komt Suzanne (Valérie Bonneton) te laat op haar werk en stort dan in. Eenmaal thuis, waar haar schoonmoeder voor haar zoons zorgt, grijpt ze meteen naar de verborgen fles wodka.

Ze sliep zich prompt weer uit. Ze laadde de kinderen in de auto en reed naar school. Ze was iets in huis vergeten. En toen ze op het punt stond terug te keren naar de auto, botste deze tegen een geparkeerde auto op de hellende weg – met de kinderen erin. Suzanne was vergeten de handrem aan te trekken. Zo begon "De Goede Dagen en de Betere Dagen".

Thomas Vinterbergs Oscarwinnende drama "The Drunk" liet onlangs op levendige wijze zien hoe je kunt afglijden naar alcoholisme, omdat een hoge alcoholconsumptie remmingen kan verminderen en het leven schijnbaar gemakkelijker kan maken. De film benaderde het probleem vanuit een mannelijk perspectief en bood geen manieren om van een verslaving af te komen.

Regisseursduo Elsa Bennett en Hippolyte Dard, die samen met Louis-Julien Petit ook het scenario schreven, maken dit nu enigszins goed. Hun film behandelt de ziekte ook vanuit een vrouwelijk perspectief – met de weduwe Suzanne in de hoofdrol.

Als ze de voogdij over haar kinderen niet permanent wil verliezen, heeft de moeder van drie kinderen geen andere keus dan een verslavingstherapie te volgen. In de afkickkliniek ontmoet ze lotgenoten en sporttherapeut Denis (Clovis Cornillac). De herstellende alcoholist wil de groep fit krijgen voor deelname aan een woestijnrally in Marokko.

Dit lijkt misschien wat overdreven. Maar de missie dient zeker als therapie: focussen op één ding leidt af van de druk van verslaving, en het overwinnen van moeilijke situaties bevordert de veerkracht. De rally voegt ook een vleugje avontuur en visuele variatie toe aan de film, die zich voorheen voornamelijk in het ziekenhuis afspeelde.

Niet dat hij dat nodig heeft. Dankzij het acteerwerk voel je je dicht bij de personages. Zo raakt Suzanne in de kliniek bevriend met de jongere Alice (Sabrina Ouazani), die zonder biologische ouders opgroeide, en met de oudere actrice Diane (Michèle Laroque), wier dochter niets meer met haar te maken wil hebben.

De auteurs belichten ook aspecten van alcoholverslaving. Ze benadrukken hoe belangrijk het is om eerst te erkennen dat iemand ziek is en dat de verleiding om naar een glas of fles te grijpen overal op de loer ligt. In therapeutische gesprekken worden over het algemeen verschillende alcoholgerelateerde problemen aangestipt.

Maar hoewel Bennett en Dard hun werk een documentaire touch geven, is "The Good and the Better Days" geen puur educatieve film. Het sociale drama biedt uiteindelijk hoop, maar ondanks de humoristische ondertoon verbergt het niet hoe moeilijk het is om te ontsnappen aan de vicieuze cirkel van verslaving, ontwenning en terugval.

“The Good Days and the Better Days”, geregisseerd door Elsa Bennett en Hippolyte Dard, met Valérie Bonneton en Michèle Laroque, 104 minuten, FSK 12